KONSTYTUCJA 3 MAJA 1791 ROKU
W Polsce już od czasu rozbicia dzielnicowego wzrastały wpływy poszczególnych grup społecznych na sposób sprawowania władzy przez władcę. Od XIII wieku powoływane były rady złożone z dostojników duchownych i świeckich. Doradzali oni książętom w poszczególnych dzielnicach. Spotkania te zaczęły być nazywane sejmami.
W XV wieku Kazimierz Jagiellończyk obiecał szlachcie, że bez jej zgody nie będzie sam ustanawiał żadnych praw. Po różnych przekształceniach w XVIII wieku w skład sejmu wchodził: senat, izba poselska i król. Pozycja króla z czasem stawała się coraz słabsza, a pozycja pozostałych grup w sejmie silniejsza.
W 1788 roku zwołany został sejm nazwany później czteroletnim. Rządził wtedy ostatni król Rzeczpospolitej Obojga Narodów Stanisław August Poniatowski. W czasie obrad sejmu czteroletniego przyjęto dokument o nazwie Konstytucja 3 maja. Konstytucja 3 maja wprowadzała system monarchii parlamentarnej w państwie oraz wzmacniała pozycję króla i rządu. Konstytucja zacieśniała unię polsko-litewską oraz wprowadzała trójpodział władzy na: sądowniczą, wykonawczą i ustawodawczą. Była to pierwsza demokratyczna konstytucja w Europie, będąca próbą ratowania państwa.
Realizatorem projektu jest Zarząd Główny Polskiego Związku Głuchych.
Projekt dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu
„Patriotyzm Jutra”.